Over mij

Ik ben Debbie de Jong en woon samen met mijn partner, zoon en hondje. Ik hou van de afwisseling tussen rust en tussen de mensen zijn, de natuur, de seizoenen, mijn gezin, me te verwonderen in het leven. En te mogen leren en groeien als moeder, partner en coach.

Ik ondersteun en begeleid mensen in hun persoonlijke ontwikkeling waarmee ze dichter bij zichzelf mogen komen, doormiddel van systemisch coachen en ademwerk.

Op mijn 25^e ben ik naar een coach gegaan om te onderzoeken hoe het met mij was. Ik was erg moe vanbinnen. Ook al was dat aan de buitenkant niet zichtbaar, ik wist dat aardig te verbloemen. Zo vond ik het moeilijk om nee te zeggen of ging ik twijfelen aan mezelf wat ik wilde in situaties. Want wat als ze mij dan af zouden wijzen of niet meer leuk zouden vinden. Deze coach heeft me toen laten zien wat er met mijn gevoelsleven was gebeurd bij de traumatisch gebeurtenissen in mijn gezin van herkomst. En zo besefte ik hoe ver ik bij mezelf verwijderd was geraakt of misschien was ik nooit dicht bij mezelf geweest. Daarna heb ik bij andere coaches nog meer geleerd over mijzelf.

Op mijn 34^e ontmoette ik mijn partner. Twee jaar later in 2017 werd onze zoon geboren. Hierdoor werd ik getriggerd om verder te kijken. Ik voelde me te kort schieten als moeder, partner en werknemer ik zat het liefst in mijn eigen bubbel.

In de buitenwereld vroeg ik me vaak af wie ben ik, wat wil ik, doe ik het wel goed? Ik keek vaak af hoe het hoorde. Met mijn hoofd wilde ik alles beredeneren en begrijpen. Bovenal wilde ik de controle houden op mezelf. Het leven viel een beetje over me heen. Net alsof ik niet mocht kiezen, wat ik wilde in het leven. Alsof dat niet voor mij was weggelegd. Het voelde alsof er van alles op de loer lag dat ik eerst moest gaan oplossen.

Die eeuwige onrust in mijn hoofd en in mijn lijf. Ik dacht vaak: vanavond als ik op bed lig, mag ik weer rusten. Daar kon ik zo naar uit kijken, want dan hoefde ik niet meer over van alles te piekeren van mezelf. Dan was het oké dat ook ik ging rusten en dan mocht mijn hoofd op stil.

Ik begon wel te beseffen dat ik door deze onrust niet echt leefde. Genieten wat is dat dan precies en in het moment leven, hoe dan? Ik wilde het zo graag anders en had een sterk verlangen om meer te gaan genieten van het moederschap en het leven.

Na een gesprek met een systemisch coach nodigde zij me uit om de opleiding Systemisch werken te volgen. Bij haar heb ik diverse trainingen gevolgd. Later kwam ik in contact met adem werk en plant medicijnen. Dit heeft me nog meer verdieping gegeven in mijn lijf en wat ik hierin vast had gezet.

Het voelen had ik in te sluiten. Ik vond dat gevoeligheid en nuchterheid niet naast elkaar konden bestaan. Nuchterheid had voor mij iets stevigs en gevoeligheid had voor mij een overtuiging van zwakte. Nu zie ik beide als kwaliteit. Door te voelen geraken we in het nu.

Ik kwam in contact met de rauwe werkelijkheid. Voor het eerst kon ik echt voelen wat ik was verloren in het gezin waarin ik opgroeide. Eerst kwam het verlies van mijn jongere broertje en het verdriet wat er daardoor in ons gezin was. De veiligheid en onbezorgdheid die was verdwenen, wat ook een vorm was van verlies die ik mocht doorvoelen. De invloed van mijn voorouderveld ontdekken was ook heel waardevol. Daarna ontdekte ik welke kwaliteiten ik van mezelf had weggestopt. Eindelijk begon ik te voelen. Ik werd me bewust van mijn patronen en waar deze zijn ontstaan waardoor er rust kwam. Wat ik als gemis had ervaren in mijn gezin van herkomst hoefde ik niet meer te halen bij mijn eigen gezin.

De ruimte die er ontstond maakte plaats voor het leren kennen van mezelf. Wie ben ik en wat wil ik? Het steeds dieper afdalen in mezelf, het steeds beter doorvoelen wie ik ben. Ik kan nu veel meer genieten van mijn eigen gezin in het moment. Waardoor ik, na het afronden van de opleidingen, ook de stap heb gemaakt naar mijn eigen praktijk.

Ik voel het verschil tussen aanwezig zijn in het leven en afwezig zijn (gedeeltelijk in een zwaarder gebied). Ik heb geleerd mezelf iedere keer weer uit te nodigen de beweging te maken naar het lichtere deel en waarin ik tegelijkertijd de zwaarte liefdevol insluit.

Ik wil doen waar ik blij van word. En het gewoon aanwezig kunnen zijn in mezelf zonder dat ik iets moet of dat ik ergens iets van vind. Alleen al dat ervaren maakt me zo ontzettend opgelucht, blij en trots op mezelf dat ik het lef had, het geen te doorvoelen in mezelf om in mezelf te kunnen wonen. De last die voorheen zo over me heen hing vervaagt. Het leven is een prachtige levenslange reis die ik graag wil delen.

Liefs Debbie