Herken je dat,.. rust ingepland, ervaar je onrust en gepieker in je hoofd.
Verlangen naar een rustgevend gevoel
Toen Ik zwanger werd van mijn zoon keek ik uit naar het moederschap. Ik was 36 en ik werkte vanaf mijn 18e jaar fulltime. En ik was enorm nieuwsgierig hoe het parttime werken en tijd doorbrengen met de baby zou zijn. Het leek me heel rustgevend.
Weer aan het werk gaf me een voldaan gevoel
In mijn verlofperiode ervoer ik vaak onrust. Toen ik weer aan het werk ging voelde het ergens wel snel en ik vond het ook prettig. Hier kon ik aan het werk met mijn hoofd en ervoer ik geen onrust wel een druk met werk wat af moest maar dat gaf me een voldaan gevoel. Ik keek altijd weer uit naar mijn dagen met mijn zoon en ik hoopte het gevoel wat ik op werk had vast te kunnen houden.
De momenten dat hij wakker was dan voelde ik onrust en onvrede in mij. Ik vond het lastig om aanwezig te zijn. Het leek wel of mijn hoofd en lijf overal waren behalve bij mijn baby op dat moment. Zoveel “to do” dingen die door mijn hoofd gingen er was altijd wel iets waardoor ik bezet was. Het was hard werken om in aandacht te blijven naar hem. Ik voelde me soms ook wat depressief na zijn middag slaap. Een zwaar moe gevoel wat me dan overviel. Waar ik me ook schuldig over voelde en het stelde me ook teleur. Het leek wel of ik met de komst van mijn zoon, ook innerlijk geluk aan hem had opgehangen. Als ik er met hem op uit ging, of bezoek had, dan had ik er geen last van. Dus de oplossing was nabij maar emotioneel aanwezig zijn bij hem was ik dan ook niet.
In de weg naar binnen onder begeleid heb ik geleerd hoe het voor mij zat en waar deze gevoelens vandaan kwamen. Er heeft veel mogen smelten. Alles wat heeft mogen smelten maakte ruimte in mij dat ik steeds meer hier kwam. Als ik nu onrust ervaar mag ik stilvallen en weet ik dat er misschien wel iets in mij aandacht vraagt.
